در طی جراحی ماستکتومی سرطان سینه، نوک سینه و هاله آن برداشته می شود، بنابراین برخی افراد خواهان ترمیم و بازگرداندن نوک و هاله سینه از طریق جراحی و یا روش های دیگر هستند. به طور کلی، جراحی بازسازی نوک پستان یک جراحی زیبایی است که برای بازسازی نوک پستان بعد از عمل جراحی سرطان پستان یا ماستکتومی انجام می گیرد. به منظور آشنایی بیشتر با جراحی بازسازی نوک سینه و هاله پستان تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
جراحی بازسازی نوک سینه چیست؟
هاله رنگی بیضی شکل روی مرکز سینه، آرئول یا هاله سینه و برجستگی نوک سینه، نیپل نامیده می شود. نیپل در مرکز آرئول قرار دارد و دارای منافذی است که نوزاد میتواند از طریق آن شیر بنوشد. بازسازی نوک سینه برای ترمیم و بازگرداندن نوک سینه و هاله اطراف آن، پس از انجام جراحی سرطان سینه انجام می شود. علاوه بر این، بازسازی نوک سینه برای کوچک کردن هاله سینه و یا بازسازی نیپل های معکوس نیز کاربرد دارد.
در برخی افراد، سایز هاله روی سینه از حالت طبیعی بزرگتر است و این جراحی میتواند به تغییر سایز هاله یا آرئول به منظور زیبایی سینه کمک کند. جراحی بازسازی نوک سینه برای بازسازی نیپل های معکوس یا نیپل هایی که به سمت داخل چرخیده اند نیز مناسب است.
جراحی بازسازی نوک سینه به منظور ترمیم سینه پس از عمل سرطان، معمولا 4 ماه پس از جراحی سرطان سینه انجام می شود تا بافت سینه زمان کافی برای ترمیم را داشته باشد. این جراحی سعی دارد تا با ترمیم و تطابق سایز، رنگ و شکل هاله و نوک سینه، سینه ها را به حالت عادی و طبیعی بازگرداند. بازسازی نوک و هاله سینه از طریق جراحی پیوند پوست از سایر نواحی بدن و یا از طریق تتو کردن روی سینه امکان پذیر است.
بیشتر بخوانید: جراحی بازسازی بافت سینه پس از عمل ماستکتومی
روش های بازسازی نوک و هاله سینه
برای ترمیم نوک سینه معمولا 2 روش بیشترپیوند پوست و تتو مورد استفاده قرار می گیرد که در ادامه هر یک از این دو روش را به صورت جداگانه بررسی خواهیم کرد.
بازسازی نوک سینه از طریق پیوند پوست
طی این روش، با استفاده از پوست سایر نواحی بدن، و یا پوست نوک سینه سالم، هاله سینه و نوک سینه را بازسازی میکنند. در این تکنیک پزشک جراح مقداری از پوست سایر نواحی بدن مانند ران یا شکم را به سینه پیوند زده و سعی می کند که آن را به صورت طبیعی شکل دهد.
بهترین گزینه برای انجام این کار، پیوند پوست از سینه سالم است. اما اگر هر دو سینه جراحی شده باشند و یا پوست کافی برای انجام پیوند وجود نداشته باشد، جراح سایر نواحی بدن را برای پیوند انتخاب می کند.
بازسازی از طریق میکروپیگمنتیشن یا تتو
میکروپیگمنتیشن یا تتو معمولا برای بازسازی و شبیه سازی شکل و رنگ طبیعی هاله سینه مورد استفاده قرار می گیرد. این مرحله معمولا مرحله نهایی بازسازی هاله سینه است. این روش سرپایی است و نیاز به بیهوشی ندارد، همچنین باعث ایجاد زخم و اسکار نمی شود و ایمن است.
در این روش سعی می شود تا با استفاده از توناژ های رنگی مختلف، رنگ طبیعی آرئول شبیه سازی شود. این روش برای افرادی که مایل به انجام جراحی مجدد نیستند مناسب است. لازم به ذکر است که با تتو کردن نوک سینه به تنهایی، نمیتوان شکل نیپل و آرئول را تغییر داد یا آنها را بالا کشید و صرفا رنگ این ناحیه بازسازی خواهد شد.
زمان مناسب برای بازسازی نوک سینه
جراحی بازسازی نیپل و هاله سینه پس از جراحی ماستکتومی یا جراحی سرطان پستان انجام می شود. معمولا پس از جراحی سرطان سینه، 4 الی 6 ماه زمان لازم است تا بافت سینه ترمیم شود و آمادگی لازم برای جراحی بازسازی را به دست آورد. جراحی بازسازی سینه پس از ماستکتومی صرفا برای ترمیم نوک سینه نیست و طی آن بافت کلی پستان نیز بازسازی می شود.
مزایای بازسازی نوک سینه
جراحی بازسازی نوک پستان مانند هر جراحی دیگر دارای مزایا و معایب است. از جمله مهم ترین مزایای این جراحی می توان به بهبود اعتماد به نفس فرد اشاره کرد. پس از عمل برداشتن سینه بسیاری از بانوان اعتماد به نفس خود را از دست می دهند و جراحی بازسازی پستان با شبیه سازی بافت و شکل نیپل و هاله سینه، میتواند به فرد کمک کند تا نسبت به بدن خود حس بهتری داشته باشد.
این جراحی یک عمل ایمن است و معمولا سرپایی و بدون بیهوشی انجام می شود. مدت زمان مورد نیاز برای جراحی حدود یک ساعت و دوران نقاهت آن چند روز است و فرد می تواند در مدت زمان کوتاه نتایج دلخواه خود را بدست بیاورد.
بیشتر بخوانید: آیا جراحی پروتز سینه عوارض دارد؟
معایب جراحی بازسازی نوک و هاله سینه
از معایب جراحی بازسازی نوک سینه این است که این روش نیز یک جراحی مجدد محسوب می شود و طی آن ممکن است روی سینه یا پوست فرد برش ایجاد شود؛ بنابراین فرد ممکن است مجددا عوارض جراحی را تجربه کند. همچنین نتایج حاصل از این جراحی ممکن است مورد رضایت فرد نباشد. توجه کنید که بافت و ظاهر هاله و نوک سینه طی این جراحی شبیه سازی می شود و نتایج حاصل از آن ممکن است دقیقا به سینه طبیعی فرد شبیه نباشد.
مراقبت های بعد از جراحی بازسازی نوک سینه
- بعد از جراحی، تعویض پانسمان و مراقبت های بهداشتی باید رعایت شود.
- برای کاهش درد ممکن است به استفاده از مسکن (با توصیه پزشک) نیاز باشد.
- در صورت نیاز از کرم های تجویز شده توسط پزشک استفاده کنید.
- تا زمان بهبود کامل از ورزش و فعالیت های سنگین پرهیز کنید.
- معمولا توصیه میشود تا فرد به مدت 3 هفته از سوتین استفاده نکند.
توصیه پایانی
جراحی بازسازی نوک سینه معمولا به منظور ترمیم سینه پس از جراحی سرطان سینه انجام می شود. یکی از مهم ترین اهداف این عمل، بازسازی نوک پستان و هاله روی آن است. ترمیم نوک پستان و هاله سینه معمولاً آخرین مرحله ترمیم به شمار می رود. این عمل معمولاً حدود 3 تا 4 ماه پس از عمل پروتز سینه انجام می شود.
جراحی بازسازی نیپل و آرئول به افراد کمک می کند تا بتوانند فرم، شکل و حالت طبیعی سینه خود را بازسازی کنند. این روش به عنوان یک عمل جراحی سرپایی یا گاهی اوقات در مطب انجام می شود. در پایان توصیه می شود به منظور دستیابی به نتیجه ایده آل و کاهش عوارض احتمالی به بهترین جراح زیبایی سینه مراجعه نمایید.
سوالات متداول جراحی بازسازی نوک سینه
این روش یک عمل جزئی است که معمولا با بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام می شود. هنگامی که داروی بیحسکننده به ناحیه درمان تزریق میشود، بیمار هیچ دردی را در حین عمل احساس نخواهد کرد. پس از برطرف شدن اثرات ماده بی حسی یا بیهوشی ممکن است درد مختصری را تجربه کنید که معمولا با مسک های ساده قابل کنترل است.
جراحی بازسازی نوک سینه، برای افرادی که بخشی از نوک سینهشان به دلیل بیماریهای سرطانی یا ترومایی از بین رفته است، مناسب است. همچنین، افرادی که به دلیل عوامل ژنتیکی، نوک سینهشان ناهموار یا نامتقارن است، میتوانند از این روش جراحی برای بهبود شکل نوک سینهشان استفاده کنند.
پس از انجام جراحی بازسازی نوک سینه، معمولا درد خفیف همراه با تورم وجود دارد که کاملا طبیعی است. همچنین، ممکن است، خونریزی و عفونت در ناحیه عمل رخ دهد که با مداخلات پزشکی قابل درمان است. در موارد نادر به دلیل عدم مهارت پزشک مشکلاتی مانند اختلال در حساسیت نوک سینهی جدید و نارضایتی از شکل آن وجود دارد.
معمولاً برای بهبودی کامل این جراحی ترمیمی، حدود ۶ ماه زمان نیاز است. در این مدت، پزشک باید با بیمار تماس داشته باشد و در صورت لزوم، راهنماییهای لازم را برای بهبودی بیمار ارائه کند.